(Fotootjes kun je vergroten door erop te klikken)

Toch nog heel even winter met een laagje sneeuw. Het levert een leuk plaatje op, maar je hebt dan wel meteen 'vorstverlet'. Met vorst moet je van planten afblijven en eigenlijk moet je ook niet over gras en andere planten lopen, wanneer er sneeuw op ligt, of wanneer er vorst in de grond zit.
Het was dit jaar echter snel over met de pret en dus kon er weer verder worden gegaan met de klussen die er nog lagen, voordat de lente echt zou aanbreken.
In de tuin stond met een staander verscholen in de rododendron (op de foto) een hek. In oude tijden zal het hek zeker een functie hebben gehad, maar nu was het een hek zomaar op een plaats langs het pad.  Samen met Roel heb ik het hek op een wat meer logische plaats neergezet. Zo'n smeedijzeren hek is behoorlijk zwaar en dat hang je in je eentje niet gemakkelijk in de houders van de staander. Het plaatsen van de staanders  - in beton gegoten smeedijzeren palen -  is trouwens de grootste klus. Vooral het waterpas en op dezelfde hoogte krijgen van de staanders vergt het nodige passen en meten. Maar wellicht met wat meer geluk dan wijsheid is het aardig gelukt.

Een ander klusje was het verplanten van een aantal irissen. Irissen zaaien zich bij ons in de tuin vrij makkelijk uit en ze komen op de meest ongelegen plaatsen  - middenin een rozenstruik -  op. Ik heb ze nu allemaal bij de vijver geplant. Daar stonden al irissen en ook wat groepjes yucca's. Veel opgaand blad, maar dat komt door de onderbegroeiing wel goed.
En tenslotte wil ik jullie onze dappere bloeiende Helleborus niet onthouden met op de achtergrond de nu nog kale takken van de Hortensia's.

Men zegt weleens, dat er in de winterperiode in de tuin weinig te beleven valt. Men zit binnen en wacht tot de dagen weer gaan lengen en de temperatuur oploopt naar waarden, die het verblijf in de tuin aangenaam maken. 
Persoonlijk vind ik de winter een even interessante periode als ieder ander jaargetijde en er gebeurt dan ook van alles in de tuin.

In de hortensia's zijn de knoppen bijv. al duidelijk zichtbaar. Je kunt dus nu al zien waar je straks (in maart/april) moet gaan snoeien (net boven de dubbele dikke knoppen). En de narcissen staan ook al een eindje boven de grond. De bloemknop zit uiteraard nog verscholen in de bol onder de grond, maar je kunt nu al een aardige inschatting maken van het aantal narcissen dat de 'verwildering' heeft overleefd.

De eikenblad-hortensia heeft dit jaar besloten om maar niet in winterrust te gaan. Het blad is niet eens verkleurd; overigens (normaal) een fraaie rode herfstkleur. Maar misschien komt het nog. En we hebben ook een roos (Jacqueline du pre) in bloei. De knop zat er nog in van vorig jaar.

Een bloemknop in een van mijn appelbomen (een halfstam). In vrijwel alle appel- en perenbomen zijn de vrucht- en bladknoppen al goed zichtbaar. Ook de knoppen in de beukenhaag zien er al stevig uit. het blad van vorig jaar zit er nog aan. Deze situatie zal waarschijnlijk tot april duren, totdat de knoppen echt opengaan.

En ook nog een ander winterbeeld in de tuin. Een van de drie bloemschermen van de berenklauw is door de storm/windvlagen van de afgelopen dagen omgewaaid en ligt nu zo'n beetje in de vijver. Persoonlijk ben ik niet zo van het laten staan van allerlei uitgebloeide planten. De meeste zijn het aanzien (met of zonder rijp) niet waard. Maar voor de schermen van de berenklauw maak ik een uitzondering, evenals voor de sedum en de bloemschermen van de hortensia's . Voor de rest knip ik alles af en bedek de grond met een mulchlaag.
De rechterfoto laat de knoppen zien in de klimop. Wanneer je stekken neemt van klimop, die gebloeid heeft, dan zou je die stekken moeten kunnen opkweken tot klimop-struikjes. Wel, het begin is er.

Bessen in de hertshooi, hypericum, st-janskruid, what ever, en bessen in wat ik denk een meidoorn is. Vogels houden blijkbaar niet van deze bessen. Aan de liguster, die ik in bloei heb laten komen, hangen trouwens ook nog bessen, evenals de bessen in de klimop. Het zijn overigens allemaal zwarte (kwa kleur) bessen. De hulst houdt het bij vol tot rond de jaarwisseling, terwijl de bessen in de lijsterbes al opgegeten zijn, voordat ze rijp zijn.

Deze forse knoppen zitten aan een tak van een ribes; een van de vroegstbloeiende heesters in de tuin. De 'katjes' behoren toe aan de hazelaar, maar dat is niet bijzonder voor de tijd van het jaar.

Op de linkerfoto de knoppen aan de takken van een hoogstam kersenboom. Ik heb de boom gekocht en geplaatst omwille van de kroon. Maar vooralsnog zit er weinig schot in deze kers. Nu moet je bomen wel even de tijd gunnen om aan te slaan, dus we wanhopen nog niet. De al rode bloemknoppen op de rechterfoto behoren toe aan een sierkers. De sierkers is er altijd vroeg bij en reageert (volgens mij) meer op het licht, dan op de omgevingstemperatuur.

En tenslotte een bloeiende mahonia. Deze staat tegen het huis aan, beschut tegen de noorden- en oostenwind. En dan gaat het hard. In de moestuin staan de spruitjes en de broccoli er ook nog prima bij. De paden zijn inmiddels van houtsnippers voorzien.

Er is nog meer te beleven in de wintertuin, zo staat de toverhazelaar nog steeds in bloei en dat blijft nog wel even zo, maar voor nu laat ik het hierbij.