Een paar dagen geleden heb ik mij aangemeld bij http://www.debiologischemoestuin.nl/ (het forum)  Deze website is tevens een soort van blog bijgehouden door een persoon onder het alias "moestuinmeisje". Onder deze naam kun je op You Tube ook filmpjes vinden over de moestuin van "moestuinmeisje", als ook een drietal films (met Nederlandse vertaling) over de 'Back To Eden'-methode van tuinieren. De key in de BTE-methode is het afdekken van tuingrond met houtsnippers. 

Zelf mulch ik met een mengsel van halfverteerde takjes en bladeren. Op de achtergrond staat de mulchhoop die ik nu aan het verwerken ben. Op de voorgrond is de hoop te zien, die ik voor komend jaar aan het opbouwen ben. Op het talud het begin van de bladerhoop van dit jaar (die wordt dus nog veel groter, we staan pas aan het begin) 

De bladerhoop van vorig jaar (inmiddels grijs geworden); ik heb de bladerhoop omgezet en bijgemengd met takken (in stukjes geknipt). In totaal beslaat de hoop nu een deel van het talud van ongeveer 10 meter bij 3 meter bij 30 cm (dik).
Bladeren vormen op zich ook een goede compost en mulch. Zie ter illustratie wat men met bladaarde doet bij de biologische kwekerij De Hessenhof (http://www.hessenhof.nl/). 
Een deel van deze 1 jaar oude bladermassa gebruik ik om bij te mengen bij het omzetten van de composthopen. De rest wordt volgend jaar als mulch gebruikt. 

Op de rechterfoto zien we het gebruik van de mulch bij het afdekken van de grond, waarin ik stekken van de hortensia's heb geplant. Ik hoop dat de mulch verder wordt afgebroken en als humus wordt opgenomen in de grond om de vochtvasthoudendheid van de grond te verhogen (heel belangrijk bij hortensia's). Volgend jaar breng ik dan weer een nieuwe laag op.

Op de linkerfoto zien we de grond in de 'witte border' bedekt met mulch. De laagstam perenboom (bloeit wit in het voorjaar) staat een beetje scheef; die moet ik van de winter nog recht zetten. Een deel van de planten zijn inmiddels al zover afgestorven, dat ze onder de mulchlaag zijn verdwenen. Maar die komen komend voorjaar gewoon weer terug.

Op de rechterfoto zien we de grond rondom de aardbeienplantjes in de moestuin bedekt met een mulchlaag. De plantjes bloeien tot de vorst invalt. Ik denk alleen niet dat de aardbeien nog rijp worden, al doet deze nog een verwoede poging. 
Tussen de aardbeienplantjes heb ik knoflook geplant. Dat schijnt een goede combinatieteelt te zijn. Afgelopen jaar stond de knoflook tussen de rozen in de haag. Of het aan de knoflook lag, is niet met zekerheid te zeggen, maar ik heb dit jaar geen bladluizen in de rozen aangetroffen.




En dan nog een projectje voor de winter: het uitbreiden van het terras. Met bielzen (je hebt een Mien Ruys tuin, of niet) is de uitbreiding van het terras aangegeven. De lavendelstruikjes, die ik uit stekjes heb opgekweekt, zullen moeten opschuiven en wellicht moeten er ook een paar herfstasters een andere plek krijgen. Dit terras is de enige zitplek in de tuin met in de zomer zon vanaf 10.00 uur. 

Na een lange 'radiostilte' een nieuw bericht over onze tuin. Het is een beetje miezerig vandaag na dagen stralend nazomerweer.
Ik heb de stenen verwijderd onder het raam, waardoor je vanuit de zitkamer uitkijkt op de beukenboom. Daarna het zand weggehaald tot een halve meter diep, de stenen fundering geïmpregneerd tegen waterdoorslag  en vervolgens een teeltlaag van afwisselend zand/aarde en mulch opgebracht.
Ik heb een aantal stekken van verschillende soorten hortensia's genomen en die vervolgens geplant. Volgens de boekjes moet je de stekken eerst in een pot planten en afdekken met plastic om de verdamping tegen te gaan, maar op de plek waar de stekken zijn geplant komt vrijwel geen direct zonlicht en dat risico hebben we dus maar genomen. Ze hoeven ook niet allemaal aan te slaan om straks een mooie haag te vormen. 
Deze zomer hebben we 2 weken gekampeerd op verschillende plekken in Bretagne en veel huizen zijn daar rondom voorzien van een haag van boerenhortensia's. Zo'n haag geeft structuur, is mooi om te zien, maar heeft maar een beperkte formele uitstraling. Wij vonden zoiets wel bij ons huis passen.

Het weghakken van het asfalt om plaats te maken voor een grasveld is gelukt. Hier is Roel bezig met de pikhouweel. Er is niets bestand tegen een pikhouweel, een onmisbaar tuingereedschap. Nadat Roel een beginnetje had gemaakt heb ik het graafwerk van hem overgenomen. Roel is toch meer iemand van het grote gebaar/geweld. Een stuk asfalt plus onderliggende steenlaag verwijderen, is echter meer een kwestie van stug doorgaan. Verstand op nul, blik op oneindig zogezegd.

Het resultaat is uiteindelijk een grasveldje met 'Annabellen' (die er al stonden) voor de op de foto groen geworden beukenhaag. Inmiddels zijn de 'Annabellen' uitgebloeid en ziet het geheel er weer wat grijzer uit.




Het is inmiddels weer tijd geworden om een stuk talud vrij te maken voor de opslag van afgevallen bladeren. Aangezien ik afgelopen jaar al heel wat bramenstruiken en ander onkruid heb verwijderd, valt het schoonmaakwerk nu wel mee. Het stuk achter de fruitbomen laat ik kaal om in het voorjaar papavers te zaaien. In de witte border kreeg ik zomaar een slaapbol cadeau. 
Gezien het gevulde karakter van de bloem dacht ik eerst, dat bevruchting nooit zou kunnen plaatshebben, maar hommels bleken er toch wel raad mee te weten. Ik heb het zaad geoogst en dat wordt dus een aardig experiment.



Deze zomer hebben we het huis (het houtwerk) aan de buitenkant laten schilderen. Tevens hebben we de goot voor de afvoer van het regenwater vervangen en daarbij hebben we een regenpijp die het water afvoerde naar het riool verwijderd. 
Al het regenwater dat op het huis valt wordt nu opgevangen in een 'retentievijver' of in een kunststof 'regenvat'. Op dit punt zijn we nu ook duurzaam geworden.

Het water uit het regenvat en vijver gebruiken we onder meer voor de moestuin. Het was voor ons geen geweldig moestuinjaar. De aardbeien waren lekker, de courgettes overvloedig, maar voor de rest was het behelpen. Maar niet getreurd, volgend jaar beter. Mirjam is al begonnen met het opbrengen van compost, dus daar kan het niet aan liggen. 
Hier komen we nog op terug.